Ölüm

Önce sihri getirdik gökyüzünden.
Daha sonra daglarla birlik olup
yolları yaptık.
Kim bilir kimler geçecekti bu yollardan
ve sonra toz olacaklardı
birer birer.

Nehirler sanki bize sesleniyor her gürlemesinde.
Sessizligin sesi demek bu oluyor
Birçok sesin içinde duymak istediğin,
duyamadığın,
duymaktan bıkmayacağın
ve ondan korktuğun
Ölüm...

Ölüm ki,
bir çocuğun şeker yemesindeki haz kadar tatlı,
bir doğumdaki acı sancı,
gökyüzünün iri damlaları
Ve senin yaşamın ancak O'na yeter!

Not: Bu siiri orta okul 2 ya da 3'te bir gece yarisi uykudan aniden uyanip yazmistim... Sonra yine uyumustum...